এক মিনিটৰ গল্প-সৰা পাতৰ উচুপনি | ৰীতা গোৱালা

প্ৰায় ছমাহেই হ'ল ঠুংৰু ঘৰৰ বিচনাখনতেই  একেবাৰে উঠিব নোৱাৰাকৈ  পৰি  থকা  । উপায়ো নাছিল  । হাতত  ধন বিত শূণ্য । চৰুত ভাত  উতলাৰ দৰে তাৰ শৰীৰত বিষটো বকবককৈ উতলি  আছিল । আজি  অলপ সকাহ পাইছে যেন লাগিছে  । সি  চাৰিওফালে চকু ফুৰাই আচৰিত হ'ল । মেডিকেলৰ বিচনাত কেনেকৈ ?  এক প্ৰকাৰৰ  নিজকে প্ৰশ্ন কৰিলে । ঘৰত  সাচতীয়া  টকাতো দূৰৰেই কথা । ভাত খাবলৈ এমুঠি চাউলৰ অভাৱ  । তেন্তে...

:  কাইল বেটা ফাগু আচল । চঙে এক মুঠা টাকা লেই আচিহে  । অহে টাকালে গাড়ী একটা ভাড়া  কৰে তকে মেডিকেল লেই আচলি । ফাল্তু মানুষকে বাগানে এম্বুলেন্স নাই দিয়ে । নাই হ'লে এখনলে ঘৰেই পচে - গেলে মৰতিলি  ---  ঘৈণীয়েকে তাৰ আচৰিত হোৱা চকু যুৰি চাই ক'লে । 

:  মাত্ৰ এক  চপ্তাহ ঘৰে নাই থাকা চকড়াটা কাঁহা পালেক ন অত টাকা ?  সি কষ্টৰে ঘৈণীয়েকক সুধিলে ।

: ঐটা হামি কি জানি ।  কালকাতা জাইছিল বলে জানি  --- ঘৈণীয়েকে ক'লে ।

:  কালকাতা  । কালকাতা কেনে ? -- ঠুংৰুৱে যেন চিঞৰিহে দিব ।

:  লাহে লাহে বল ন গৌ । গাতে শক্তিয়েই নাইখ আৰ কেনে চিল্লাতে খুজছি ?  কন'  মানুষ একটা অদেৰ কে   ভাল'  কাম দিব  বলে লেগেছিল' । হামি ত ঐটাই জানি ।

:  ফাগুৰ মা আইজ-কাইল দিন- কাল বহুত বেয়া । চাৰেওদিগে  খালী ঠগবাজ । হামাৰা  অকড়া  । সবাইকে  বিশ্বাস কৰি । টুকনেই বাতে   ফুচলেই  যায় ---  বহু কষ্টৰে কথাখিনি কৈ ঠুংৰুৱে  চকু পানী টুকিলে ।

                ঠিক সেই সময়তে নাৰ্চ- ডাক্তৰ কোঠাটোলৈ সোমাই আহিল । ডাক্তৰে  ৰোগীজনক পৰীক্ষা-নিৰীক্ষা কৰি থাকোতে  ফাগু সোমাই আহিল ।   ফাগুৰ পৰিচয়টো জানি ডাক্তৰজনে  তাক আঁতৰলৈ মাতি নিলে ক'লে ---- 

:  তোমাৰ দেউতাৰ আগৰ পৰাই এটা কিডনী নাই । এটা কিডনীৰে মানুহ এজন কিমান দিননো জীয়াই থাকিব ? যিটো আছিল সেইটোও  বিকল হৈ  পৰিল । গতিকে মানুহটোক  বাচি থাকিবলৈ  কিডনীৰ অতি প্ৰয়োজন ।  এতিয়া কি  কৰিলে ভাল হৈ ভাৱা তোমালোকে --- ডাক্তৰজনে ৰোগীজনৰ ৰিপৰ্ট কাৰ্ডখন চাই চাই  ফাগুক ক'লে ।

: ছাৰ এটা কিডনীৰ দাম কিমান হ'ব ?  মুখৰ মাত ফুটা- নুফুটাকৈ ফাগুৱে  ডাক্তৰজনক সুধিলে ।

:   অতি কমেও ৭০/৮০  লাখ টকা । পাৰিবা জানো ? 

: ৭০/৮০  লাখ টকা ! --- ফাগুৰ অজানিতে  মুখৰ পৰা  ডাঙৰকৈ শব্দটো  ওলাই আহিল ।

:  হয়  । কিডনী  মানৱ দেহৰ  অমূল্য সম্পদ । কিডনী নহ'লে কি হৈ তুমি তোমাৰ দেউতাক নিজ চকুৰে  দেখিয়েই আছা দেখুন ! 

--  প্ৰশ্ন সূচক দৃষ্টিৰে  ফাগুলৈ চাই ডাক্তৰজনে ৰিপৰ্টকাডখন নাৰ্চ গৰাকীক দি গুচি গ'ল ।

             ফাগুৰ  মূৰত যেন কোনোবাই লোৰ হাতুৰীৰে পূৰ্ণহতীয়া কোব এটি দি গ'ল । সি তাৰ তলপেটটো হেপিয়াই চালে । মাত্ৰ  ৩  লাখ টকাত  । নিজ জীৱনটো ধ্বংসৰ পথলৈ  ঠেলি দিলে দেউতাকৰ দৰেই । সি  দেউতাকৰ ফালে চাওঁতে ভয়তে কঁপি উঠিল  । উ:  ।  সিও  তাৰ মানে এই পৃথিৱীত  দেউতাকৰ  দৰে মাত্ৰ  দুদিনৰহে আলহী । কাষতে থকা গছজোপাৰ পৰা দুখিলা পাত সৰি পৰা দেখি দেউতাকৰ আৰু তাৰ জীৱনৰ যৱনিকা পৰিল যেন লাগিল ।  সি হাত দুখনেৰে মুখখন ঢাকি উচুপি উঠিল । নাই  আৰু আমাৰ ভাই- বন্ধুসকলক  এনেদৰে তিল তিলকৈ মৃত্যু মুখলৈ ঠেলি  দিব নোৱাৰি। ।  সি   প্ৰাণটাকি  বাগিচাৰ লাইনৰ ফালে দৌৰ দিলে...